Hayat çoğu kişi için sadece mücadele vermekten ibaret, kimisi ailesi için, kimi kendisi, kimi sorumlukları için.
Benim için hayat insanları incelemek, anlamak ve gözlemlemekten ibaret.
Bu tarafsız gözlemlerim bazen öyle hallere sebep oluyor ki, bazen
karşımda duranların karaktersizliği karşısında ben bile hayrete
düşüyorum.
Hayatınızda tanıyabileceğiniz en karaktersiz insanları, ya üniversitede ya da askerde tanırsınız.
Üniversitelerdekilerden bahseceğim ben sizlere bu yazıda.
Öncelikle şunu bilin ki türkiyede üniversite kazanmak çok basit, şu
anki eğitim sistemiyle 1-2 sene dershaneye giden herhangi bir primat
bile üniversite kazanabilir.
Bu yüzden üniversitelerin geneli, karaktersiz kendini bir bok sanan,
kültürün ya da bilginin üniversiteye girince, uzaydan kendi beynine
download edildiğini düşünen beyin yerine omurilikle ve can çekişen bir
amiple hayata devam etmeye çalışan insanlar.
Böyle kişileri şu sözlerden tanırsınız;
Hoca bir bok bilmiyor yaeee.
Bu hoca hiç güzel ders anlatamıyor yaee.
Ben herkesten daha zekiyim ya
Aslında çalışmadım çalışsam daha iyi bir yeri kazanırdım yaee.
Bu cümleleri kuruyorsa karşınızdaki insanlar, o grubu o ortamı terkedin, hatta koşarak uzaklaşın arkanıza bile bakmayın.
Sınıfımda çok ilginç insanlar var, ilginç diyorum ama iyi manada
değil bu kesinlikle. Hani şark kurnazı dedikleri kişiler vardır ya öyle,
liseden çıkıp güç bela bir okula yerleştikten sonra, direk olarak
kültürlenen ve ordinaryus olan tiplerden bahsediyorum.
Bir de insanları kullanmaya çalışan ya da kullandığını sanan kevaşeler
yok mu, gözlerine bakıp gülüyorum sanıyorlar ki”heh bu da tamam” fakat
ben sadece acıdığım için gülüyorum.
Bir şeyleri karıştırıp, olayları sizin iyi niyetinizin üstünden size yıkmak isteyen dangalaklara ise değinmesem olmaz.
Bunları hemen hemen her konuda görürsünüz, minicik insanlar. Akıldan
ahlaktan karakterden yoksun varlıklar. Tutuyorum kendimi üzerlerine
kusmamak için, midemi bulandırıyorlar.
Bir yerden sonra, farklı bir yapıya büründüm artık, görmek
istemediğim şeyleri göremiyorum, sınıf bana göre 7-8 kişiden ibaret,
gerisi ise hayallerden oluşuyor. Bir beden var ortada, ama o bedene
uygun akıl yok, karakter yok. Sadece beden, sadece et var. Evrimin temel
işlevini yerine getirmemesiden kaynaklanan kazalarla gelişen amipsi
beyin, ancak hayatsal faliyetlerine yetiyor.
Karşılarındaki insanın onları görmediğini, yok saydığını anlayamıyorlar.
Bu kadar dangalağın içinde yine de çok iyi insanlar çıkabiliyor. Teşekkürü hakedecek, sohbetiyle sizi mutlu edebilecek insanlar.